غزال از 14 مارس تا اول مه 2016 رادپی به گالری کربن12 بازگشته و با اثر هجوآمیز، قدرت‌مند و روشنگرانه‌اش، از وضعیت جهان می‌گوید و مرزهای هنر را هل می‌دهد.
نمایشگاه انفرادی Mea Culpa (گناه من) حول موتیف نقشه می‌گردد که در راه‌هایی متضاد و گاهی مسخره به کار رفته‌ است. علاوه بر آثار روی کاغذ و ویدیو، هنرمند ایرانی برای اولین بار شاید پس از حدود 20 سال، مجسمه‌هایش را به نمایش می‌گذارد. موضوع این مجسمه‌های کاغذی، آلومینیمی و مسی، با آثار مبتنی بر نقشه‌ی وی از سال 2010 مرتبط است.

نقشه‌ها اسنادی سیاسی‌اند. ازآن‌خودسازی و تغییر شکل‌شان به دست هنرمندان معاصری چون غزال رادپی، نه‌فقط به قصد مقابله با فرمالیسم هنر مدرنیست و درک غالبش از سوبژکتیویته‌ی غیرسیاسی، بلکه برای آشکارسازی نابرابری‌های اجتماعی و پاک کردن نقاب‌های زیبایی‌شناسانه‌ی نوعی‌ آنها‌ست.
عمل خرابکاری در نقشه‌ها که به نقشه‌کشی رادیکال مشهور است، گویاترین توضیح برای اثر غزال رادپی است که در آن از نقشه‌های تولید شده در ایران استفاده می‌کند. هنرمند توسط خودکار و اکریلیک آنها را با پهنه‌های تک‌رنگ پوشانده و با دایره نشانگان محدود شخصی‌اش آنها را به ویدیو و پرفورمنسش که کاوشی در مسایل مربوط به نقل‌مکان و هویت چند‌گانه است ربط می‌دهد.

 بخشی از نوشته‌ی والری بیری بر آثار رادپی.