بهناز قاسمى در پى کشف فرم ها و فضاهاى نقاشى از آبستره تا پرداز حرکت کرده است. او پس از استفاده از تکنیک پرداز مینیاتور و گل و مرغ سازى و تعبیر معاصرى از ایده آلیسم این فن ورزى، این بار به سراغ طبیعت بى جان رفته است. طبیعت بى جان هاى بهناز در واقع تلاش او در کشف فرم و روابط بصرى براى بیان هنرمند محسوب مى شود. گیاهان او خارج از فضاها و بافتارهاى مأ نوس و در واقع خارج از چارچوب هاى از پیش تعریف شده تصویر شده اند که ابژه هاى کنش نقاشانه در بیان هستند. طبیعت بى جان هاى او با ظرافت، ظرفیت هاى طراحى و جستجویش در فضاى طراحانه را تصویر می کند در عین حال که خارج ازمحدوده ى کاغذ، تمام فضاى گالرى را به مثابه کاغذهاى نقاشى خود طراحى می کند.