جهان قابل مشاهده شامل کهکشان‌ها و اجرام دیگری است که مشاهدهٔ آن‌ها از زمین در لحظه کنونی امکانپذیر شده‌است. دلیل قابل مشاهده بودن این اجسام این است که نور خارج شده از آنها، از لحظهٔ آغاز انبساط کیهان تا کنون، زمان کافی برای رسیدن به ما را داشته‌است. فاصله تا لبه‌های جهان قابل مشاهده تقریباً در همه جهت‌ها یکی است، یعنی بدون توجه به شکل کلی جهان، جهان قابل مشاهده یک حجم کروی است که ناظر در مرکز آن قرار می‌گیرد. هر منطقه‌ای در جهان دارای جهان قابل مشاهدهٔ خودش است.