این روزها بیشتر از همیشه به اشیاء پیرامونم نگاه می‌کنم و در آنها چیزی فراتر از یک جسم ساده می‌‎بینم. هر یک از آنها برای من بازگو کننده حرف‌هایی است که بارها خواسته‌ام به زبان بیاورم اما نمی‌توانستم. از آنجایی که من از زیاد حرف زدن گریزانم و شیفته نگاه کردن هستم، این روزها که فرصت بیشتری برای در خانه ماندن دارم، می‌توانم با نظام اشیاء خاطراتی را مرور کنم که از کودکی تا به الان در خودم پنهان کرده بودم. نقاشی کردن از اشیاء تلاشی است تا این روایت‌ها را هرچه زیباتر کنار هم بگذارم و مرورشان کنم.