نقطه ذوب مهتاب
مهتاب صفایی

آدمی بسته به زمان، معنا و مفهوم پيدا می¬کند که گاه از اين زمان جا می¬ماند و گاه فاصله می¬گيرد و يا انتظار می¬کشد که به آن برسد. پس خود هستيم که برای زمان تعريف داريم و به تاريخ تولد، شروع زمان زيستن، معنا می¬دهيم.
ولی کسی که متولد می¬شود، زمان و روزش را نمی¬داند و تا زمان نگذرد از اين بود¬ن¬ها چيزی نمی¬يابد. پس زمان تولد در ياد کسی نيست، فقط ارقامی هستند که به ما نسبت داده می¬شوند.
بسته به زمان و مکان، تاريخ تولد خود را در حصارهای فلزی محصور کرده¬ام، در اين ميان جانم چنان رودخانه ای ذوب می¬شود و جاری می¬گردد و گذر زمان و عمری را نشان می¬دهد که به دست هيچکس قابل بازگشت نيست.

مهتاب صفايی
تهران- مهرماه 1391