وَ تَن

گاهى وقت ها اختلاف دو واژه در صداهاى كوتاه حادثه مى آفريند . حادثه اى آن هم تاريخى، كه ماندگار مى شود و تا سال ها بعد تأثير خود را نشان مى دهد. اين اختلاف معمولا در نوشتار صورت مى گيرد. نوشتار تاريخى ، هدفى را دنبال مى كند كه آن ، مقابله با تحريف و مبالغه گويى است ، پس بايد در نوع نگارش آن دقت كرد .
كلمات وقتى نوشته شود تازه مى توان به آن ها اعتماد كرد. اعتماد به واژه هايى كه در صداهاى كوتاه اختلاف دارند، شايد براى شما حادثه ساز نبوده باشد ، اما باور كنيد كه تاريخ آفريده است !
شما اين كلمات را مى خوانيد :
/جَنگ-جُنگ/اِنس-اُنس/كَشتى-كُشتى/بِكشيد-بُكشيد/عِلم-عَلَم/سِحر-سَحر/گِل-گُل/خَلق-خُلق/مَرد-مُرد/جُرم-جِرم/زَر-زِر/سَم-سُم/مَلِك-مُلك/عالَم-عالِم/بِكَند-بُكُند/
به اين گونه كلمات كه در صداهاى كوتاه اختلاف دارند،جناس ناقص مُحَرّف يا جناس ناقص حركتى مى گويند.
شما توانايى خواندن اين كلمات را داريد، چون كلمات داراى صداهاى كوتاه مى باشند . حتى اگر اين كلمات در جمله آورده شود شما بدون اشتباه و بدون نياز به صداهاى كوتاه مى توانيد از روى معنى جمله ، كلمه را بخوانيد.
مثال:
- ما در جنگ برای یک لحظه هم نادم و پشیمان از عملکرد خود نیستیم.
در اين مثال شايد اين سخن از شخص بزرگى باشد كه تا به حال ازکلمه جُنگ استفاده نکرده باشد پس اين كلمه جَنگ خوانده مى شود.
حالا تصور كنيد اين كلمه ی داخل پرانتز را رئيس دولت،معلم نقاشى،ماهى گير،فرمانده جنگ،يك قصاب، و يا راننده ى كاميون نوشته باشد!
(بكشيد)

نسیم تقی پور