زمان آدم ها را دگرگون می کند اما تصویری را که از آنها داریم ثابت نگه میدارد.
(مارسل پروست)
تصویر ثابت شامل دگرگونی نمی شود . نقاشی آرام گرفته است اما میتواند محرک باشد .جهان لحظه ای از تغییر
باز نمی ایستد. من چه میتوانم انجام دهم ؟
برای من نقاشی کردن جستجویی میان گذر بی امان زمان و این تصاویر ثابت است .آنها که هر روز بر صفحه
روزنامه ها ِ بیلبورد سینماها ِپوستر ها ِ عکس ها و حتی نقاشی ها نقش می بندند.
تصاویر و انگاره ها در برابر این تند باد همچون شوخی هی کوچک نمایان می شوند ِاگر چه تلخ می نماید اما
مهم ترین دغدغه ها رنگ می بازند . تصویر هایی باقی می مانند. همچون خاطراتی گنگ .آنها ماهییت
خود را به آسانی از دست می دهند. برای من در زمانی دیگر می توانند جهان دیگری را تعریف کنند.
آنچه از درونم به تصاویر رسوخ میکند می تواند هنگامه ای متناقض را بسازد یا همگون.
هر چند این چیستی اهمییت چندانی نخواهد یافت...در انتها در میان نقاشی هایم کشف ساختار این بازی معنایی
اهمییت پیدا می کند.
(زرتشت رحیمی)