فرید جعفری سمرقندی

چشمی به تو می‌گشایم از دور

من گم شده ام مرا مجوئید    باگم شدگان سخن مگویید
آیا تو کجا وما کجائیم    توزان که ای و ما تو رائیم
من خاک تو ام به دین خرابی    تو آب که ای که روشن آبی
من در قدم تو می‌شوم مست    تو درکمر که می‌زنی دست
*****
گر عاشقی اه صادقت کو    با من نفس موافقت کو
در عشق تو چون موافقی نیست    این سلطنت است عاشقی نیست
*****
ای شمع نهان خانه‌ی جان    پروانه خویش را مرنجان
*****
ای دل به وفای من نهاده    در معرض گفتگو فتاده
من دل به وفای تو سپرده    تو سر به وفای من نبرده
من ماه تو آفتابی از نور    چشمی به تو می‌گشایم از دور
*****
ای درد و غم تو راحت دل    هم مرهم وهم جراحت دل
*****
گر زین که تن از تو هست محجور    جانم ز تو نیست یک زمان دور
*****
تا کی ستم و جفا کنیدم    با محنت خود رها کنیدم
بنواز به لطف یک سلامم    جان تازه نما به یک پیامم
*****
می خواستمی کزین جهانم    باشد چو تویی هم آشنایم
چون با تو به هم نمی‌توان زیست    زین سان که منم گناه من چیست
*****
در دلم هیچ نیاید مگر اندیشه وصالت    تو نه آنی که دگر کس بنشیند به مکانت
قاصد رود از پارس به کشتی خراسان    گر در عقبش دیده من سیل براند
*****
ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت    با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت
*****
ترسم که نمانم من از این درد دریغا    که اندر دل من حسرت روی تو بماند