ستاره شهبازی بیشتر با طراحی‌ها و چیدمان‌هایش- که اساساً بر پایه‌ی یافته‌هایِ دیداری‌ای که توسط هنرمند به صورت دیجیتال دستکاری شده‌اند- شناخته می‌شود. اگرچه شکل بدن انسان، اغلب در قالب طراحی از پرتره‌ها و عکس‌های قدیمی، همواره عنصر غالب در ترکیب‌بندی‌های اوست، اما در آخرین اثر این هنرمند، شکل بدن، و به‌خصوص خود بدن، در مرکز یک تصویر معاصر قرار داده شده است، که اثر را از یک کار عکاسی صرف فراتر می‌برد.
«آنتِدوم» از ناتوانی هنرمند در دست‌وپنجه نرم کردن با خشونتی که بر بدن وارد می‌شود، نشأت می‌گیرد. این خشونت، نه تنها با تولید تصاویر، بلکه در چرخش آن‌ها ضبط و مجسم شده است. آنتدوم برگرفته از واژگانی چون زخم، جای زخم، ارتوپدی، استخوان‌ها و مواد شیمیایی‌است. آنتِدوم ترجمان هنرمند از بازنمایی خشونت در خوراک‌های خبریِ زندگی روزانه‌ی ماست. در این اثر، وی بر توانایی نفوذ پرتوها به بدن تمرکز می‌کند؛ هم نفوذ این پرتوها در پزشکی و هم در استفاده از آن‌ها در اسکنرهای بازدید بدنی در پست‌های بازرسی بدنی مرزها و نیز دیگر اشکال بازرسی.
چیدمان مکان‌محورِ شهبازی از «آنتدوم ۲» برای گالری طراحان آزاد، شامل عناصر دیداری و شنیداری‌ای است که ناقل حس آسیب‌پذیری در نتیجه‌ی تغییر مرزها بین بدن خصوصی و عمومی است.