آن چه می‌بینید، خلوت شاهد بینی است.
شاهد بینی پرسه زن جهان است. او را سیل جمعیت در پیاده‌رو به جلو می‌راند، اما جزئی از جمعیت نمی‌شود. در این بین، او، چیزی غریبه است، ناچیز. در چشم ناظران «وجود دارد» اما «نیست».
شاهد بینی با چشم‌هایش در جهان مشارکت می‌کند و هر شب در تنهایی خود در دادگاهی خانگی، با تنَش، بر وقوع فاجعه شهادت می‌دهد.
و حالا، نگاتیوهای رنگی چشمانش، سوخته، در اتاق تاریک تنهایی:

عماد مرتضوی