در فهم ما از وجود هر چیز، همزمان تاریخ آن نیز احضار مى‌شود. هر پدیداری که در اینجا و اکنون در حال وقوع یافتن است، همزمان هم از حدود چشم‌اندازهای پیش‌روی خود سخن می گوید، هم از تاریخ نیروهایی که به تصاحب خود در آورده است، و البته به تصاحب‌شان نیز درآمده است. هنگامی که چیزی احضار می شود، بر «از-پیش-بودگی» آن تاکید می‌شود. در‌واقع، «احضار کردن» امری را می‌طلبد، آن را از تاریخ‌اش گرد می‌آورد، در ارتباط با دیگر چیزها می‌گذارد، و اين‌گونه آن را تالیف می‌کند. به اين معنى احضار کردن ، کنشی است برای تعیین و شناخت وضعیت‌ها در راستای ضرورت‌های موجود؛ ضرورت‌هایی که همچنین تاریخ خود را دارند.

آثار تاریخیِ نقاشی که در ابتدا آموزنده‌ی عمل نقاشی بودند، به سایه‌های سنگینی از ایده‌ی نقاشی بدل شدند، كه در زیر سیطره‌ی آنها ، یا جهان نقاشی به پایان می‌رسد و یا باید چیستیِ آنها را به پرسش گرفت، ایشان را در اکنون فهمید و برای خلق جهان‌های جدید از آنان عبور کرد. پرسش از ایده، در واقع یک رویه‌ است که ابتدا وجود ایده را تأیید می‌کند و سپس مشروعیتِ آن را به دیده تردید می‌نگرد. به معنای دیگر، پرسش از هر ایده، احضار ایده و گفتمان مربوط به آن، به آوردى رو در رو است. در چنین رويه‌ای است که مجالی برای ساخت و ساز وضعیت جدید بوجود می‌آید. این وضعیتهای جدید التبه از جانب نقاش به رسمیت شناخته شده است و این به رسمیت شناختن کفایت می‌کند تا رابطه‌ای به کلی نو میان ایده و تاریخ، در اینجا و اکنونِ کار، نمایان شود.

در اين نمايشگاه، هر كار، درون خود ضرورت‌های معناییِ منحصر به خود را حمل می‌کند. در اینجا نقاش، عامدانه از قائل شدن به سبک نقاشانه‌‌ای تکرار شونده و محدوديت‌هايى كه اعمال مى‌كند رهایی جسته است. همين رهايى‌جويى است كه او را يارى مى كند تا خود را تماما معطوف به فهم ضرورت‌های موجود در وضعيتش كند؛ و این در حالی است که او سراپا پذيرا و گشوده به هر فرم ديدارى است كه آن ضرورت‌ها بر هر تابلو نقاشى تحميل مى‌كنند .تنها فرم حقیقی و ثابت در اینجا حرکت بدن نقاش بین متن (تاريخ) و اینجا و اکنون، بواسطه‌ی عمل نقاشی است. اين رفتارهرمنوتیکی که خود را به مثابه فرم، بيرون از سطح لمس‌پذیر تابلوی نقاشی قرار مى‌دهد، منتج به تولید مجموعه‌ نقاشی‌هایی گوناگون اما قائم به خود شده است. اگر آن آثار تاریخی که روزی بنا به ضرورتی به تصویر کشیده شدند وجود نداشتند، این تصاویر نیز وجودی نمی‌يافتند. این نمایشگاه، نمايشى است از محصول یک روش شناسى بخصوص نقاشانه درباره‌ی ایده‌ی نقاشی.