مرتضی نیک‌نهاد | بهنام ذاکری
مکان عمومی
جاندارانى كه بر روی كره‌ى زمين زندگى می‌كنند، از هر گونه و دسته‌اى كه باشند، عموماً داراى عواطف و احساسات مشتركى هستند كه نسبت تنگاتنگى با اندازه مغز و چگونگى زيست‌شان دارد. نوع زيست هر جانورى در شكل ابراز احساس، عشق ورزى، خشونت، محبت و ارتباط آن با جهان پيرامونش تاثير مستقيمى دارد. در كنار همه اين موضوع‌ها قلمرو هم اهميت دارد.
در ميان جانداران دريايى موجودى به نام «دلفين» وجود دارد كه داراى ويژگى‌هاى خاصى است. آنها پس از آميزش حامله شده و زمانى كه بچه‌دار شدند به وسيله‌ى شير آنها را تغذيه می‌كنند. اين آبزى طى ميليون‌ها سال به زندگى در آب عادت كرده است. قوتِ غالب اين جانور را ماهى و سرپايان تشكيل می‌دهد.
دلفين‌ها به دليل اينكه مغز متفاوتی نسبت به ديگر پستانداران دريايى دارند می‌توانند اتفاقات را در حافظه‌ی كوتاه‌مدت و بلندمدت خود ذخيره كنند. اين توانايى دلفين‌ها را به موجودات اجتماعى تبديل كرده، به گونه‌اى كه آنها در گروه‌هايى با جمعيت‌های گوناگون زندگي مى‌كنند زندگی گروهى و تشكيل جمعيت دلفين‌ها برآمده از نياز آنها برای كم كردن احتمال شكار توسط مهاجمان «دشمن» است. دلفين‌ها همچنين نشانه‌هايی از «فرهنگ» در ميان خود نشان می‌دهند. آنها گاهى اوقات موجودات پرخاشگری می‌شوند، آنهم به اين دليل كه در پی بدست آوردن «جنس مخالف» از گروه‌های ديگر هستند. اغلب دلفين‌ها چندهمسر هستند. اندام‌های تناسلى دلفين‌ها در بخش زيرين و انتهاي بدنشان قرار دارد. آميزش جنسی دلفين‌ها از چسباندن شكم به شكم انجام شده و طی مدت‌زمان كوتاه ممكن است چند بار تكرار شود .
يكي از مهمترين رفتارهاى دلفين‌ها، خودكشى مشكوک آنهاست. نظريه‌هاى مختلفى از جمله افسردگى، تغيير نسل توسط دلفين‌های پير، آلودگى آب درياها، تردد بيش‌ازحد كشتى‌هاى نظامى و غيرنظامى و دلايل غيرعلمى زيادی برای توجيه پديده‌ى خودكشى اين موجود ارائه شده است. نكته‌ى حائز اهميت مرگ دلفين‌ها اين است كه آنها نه زنده بلكه مرده به ساحل می‌رسند، آنچه قطعى بنظر می‌آيد انقراض نسل دلفين‌هاست، اما دانشمندان تاريخ معينى را اعلام نكرده‌اند .