هنر محمود سبزی از قلبی بیرون می تراود که هم شرقیست و هم غربی . جای این که از پیش به برنامه ریزی دقیق اثر بپردازد ، دل به جریان آزاد فرم هایی می سپرد که از درونش می جوشند و بعد از پایان فرایند آفرینش است که در می یابیم چه بسیار بینامتنی و بینافرهنگی می اندیشد. بیشتر آثار او جایی میان خاطره ها و رویاهایش ، احساسات و نظرگاه عقلانی اش، قرار می گیرند . در آثار او اشیائی با کیفیاتی گوناگون به هم می آمیزند و با این که تمامیت و سرشت نخستین خویش را محفوظ می دارند به سوی فرم هایی نو فرا می روند .به علاوه ، او هم مجذوب ساختار های بیانی شرق است و هم غرب. نشانه های برسازنده ی یک فرهنگ برای او پر کشش است و او در تکاپوست تا دریابد آیا این نشانه ها واقعی هستند یا معجونی در آمیخته از رویاهای جمعی. آنچه اکثرا در آثار او در نمی یابند این است که آنها صرفا ترکیبی از نشانه های فرهنگ های گوناگون نیستند بلکه همچنین مفهومی عمیق از تبعید و مهمتر از همه بیگانگی و فقدان را بروز می دهند.
برای او فرا رفتن از محدودیت های فرمی منجر به بازگشت به آنها و مطالعه ی کارکرد های روزمره شان می شود. او می خواهد انسانیت گوشتی ما و مکاشفات مادی زندگی فرهنگی ما را در مرکز هنر مان قرار دهد و آن ها را با رویاها مقایسه کند . او می خواهد امر فرا رونده را دنیوی کند.
دکتر عباس دانشوری
استاد دانشکده ی هنر دانشگاه ایالتی کالیفرنا ، لس آنجلس