حقارت ها و پوچي هاي د نيايي که هستي در آن جريان دارد در نظر کسي که از دل و
جان در آرزوي لايتناهي است آن دنيا را خنده دار جلوه مي دهد...اهل هنر و طنز از
زندگي فاصله مي گيرد تا آن را به عنوان تماشاگر نگاه کند.در برابر او عروسک هاي
خيمه شب بازي در حرکتند و کافي است که وي نخ هاي آنها را ببيند تا پي ببرد که
حرکات آنها جديتي گزافه و دروغين دارند..ودرست آن است که بگوييم طنز و اغراق
ديدگاه کسي است که غوغاي جهان را از بالکن خانه اش تماشا مي کند...
و در اين بين شاعر سوررئاليستي همچون ژاک پرور به دنبال بهانه هايي است براي
خلق صور خيالي شعرش و در نتيجه موجوداتي مطلقا تازه مي آفريند که ظاهرا با سوء
نيت ايجاد شده اند و طنز آلودند...سراسر زندگي گويي بهانه اي است براي شعرش.وي
از روزمره آغاز ميکندوشايد مصداقي درست براي اين جمله باشد:
«دستمالي که مي افتد مي تواندبراي شاعر اهرمي باشد که با آن همه جهان را بلند کند»..
هنر براي سوررئاليست ها راهي است براي ورود به عالم واقعيت برتر.از اين رو
شاعرانه بودن اثر امري است اضافه بر اين رسالت که خود روي مي دهد.قدرت تکان
دهنده اين اشعار بسيار زيادتر از قدرت تابلوها ويا اشعار فقط موهوم روياهاست زيرا
مستقيما به دنياي واقعي مي نگرندوعناصر شناخته شده آنهارا تصوير مي کنند...اشيايي
که با درخشش شرورانه اشان و با ريزه کاري هاي ظريفشان با شي مجاورشان
ارتباطي با هماهنگي هاي نامتناهي پيدا مي کنند.در اين بين نقاشي و طراحي
سوررئاليستي نه تابع اشکال ادبي بلکه تابع آن روح شاعرانه است که به همه اشکال
هنري جان مي بخشد.سخن از آزاد کردن هنر از بردگي قوانين زيبايي شناختي
قراردادي پيشين و جباريت اشکال متداول ظاهر است.اين ميان هر تابلو نردباني است که
نگاه با استفاده از آن از واقعيت جزئي به سوي واقعيت کلي بالا مي رود....ديگر سخن ازسردادن نغمه ستايش از ظواهر نيست بلکه پرده برداري از آنها مطرح است.
با مجموعه اين مشخصات هيجان شاعرانه اشعار زيباي سوررئاليستي ژاک پرور براي
خلق اين مجموعه منبع الهامي شد تا هر خطي از اين شعر بلند با عنوان « توصيف يک شام سران در پاريس»بر روي هر صفحه همچون عکسي فوري از رويايي تحقق يافته
با اطمينان..خشونت وبا حالتي عصبي و خنده داربه تصويردرآيد.
اين طراحي ها به دنبال خلق فضايي سوررئاليستي وگردش در اين منطقه ممنوعه که
همچون مخدر تازه اي-همه زندگي را وارد نشئه متحرکي مي کند و پايه هاي عقل را
ميلرزاند ودرهاي مجهول را مي گشايد-بوده اند.گردش در اين منطقه ممنوعه سبب مي
شود که موانعي که دنيا در برابر روياهايمان قرار مي دهد به فراموشي بسپاريم و با
خيال به گونه اي ديگر لذت اين ديدار را دريابیم.
واما آثار ارایه شده در این نمایشگاه که مشتمل بر 29 طراحی سیاه و سفید با تکنیک کنته ودر بعضی موارد نوعی چاپ می باشد در قطعاتی به اندازه تقریبی 35×45 بوده و در این بین اثری به اندازه 100×40 هم قرار دارد .برخی از این طراحی ها اجرای قدیمی تری دارند و برخی دیگر به تازگی اجرا شده اند. به هر روی این آثار برای ایجاد فضایی سوررئالیستی وامدار شعر پرور بوده اند که در ادامه پیش رویتان قرار خواهد گرفت.
عاطفه نام آور
اسفند 92