این عكس‌ها را با یك دوربین روزنه‌ای ( دوربین پین‌هول بدون عدسی) عكاسی كردم. عكس‌ها مناظر شهری كلان‌شهری به نام تهران هستند. به‌كارگیری این ابزار از همان آغاز وضعیتی متناقض‌نما به وجود آورد. زمان طولانی نوردهی و كیفیت پایین تصاویر چندان با قواعد مستندنگاری هم‌خوان نبود. به عمد از این ابزار بهره گرفتم تا آدم‌ها و دیگر جنبنده‌ها محو شوند و شهر متروكه بنماید و فضایی آخرزمانی به وجود آید. به گمانم این تصاویر اشاراتی به موقعیت ماضی/كنونی ما دارند. اكنون تاریخ این عكس‌ها گذشته است و ما تاریخی یكسر متفاوت را در این شهر می‌گذارنیم.
از سوی دیگر كوشیده‌ام تا این عكس‌ها ستایشی باشد از عكاس بزرگ آغاز سده‌ی بیستم، اوژن اتژه. رنگ این عكس‌ها خاكستری‌تر از خاكستری‌های عكس‌های اتژه است.