لیلی درخشانی

ز رود خشک بانگ تر برآورد

آنجا که می‌توان صدای روح و جان انسان را از زبان خودش در هر گوشه‌ای از گیتی -با هر زبان و ملیتی- شنید و خلجان روحی و هیجاناتش را درک کرد دنیای رازآلود موسیقی و ترانه و شعر است.

از کتاب «زنان و سروده هایشان» نوشته‌ی صادق همایونی

دنیای آوا و خواندن نه‌تنها با هیچ‌کس بیگانه نیست، بلکه با همگان آشناست و با خود آرامشی دارد به فرحناکی نسیم، آنچنان که هر زخم درونی را مرهم است و هر روح مضطربی را پناه.

زمزمه‌های آدمی، کوتاه یا بلند وسیله‌ی انسان است در ابراز هیجانات ناشی از سرخوشی و نشاط و اندوه و ماتم و عشق و ...

نمایشگاه حاضر برآمده از چنین نگاهی است به زمزمه‌ها و خواندن‌های زنان که با همه موانع به پیش می‌رود.